Iba't ibang relihiyon

Religion: The Philippines Constitution Right

ni  Chimie Blanche G. Cangco

                “The right to practice one’s religion”  Talaga bang na iimplementa sa mga mamayan ng pilipinas?

                 Ang relihiyon ay kadalasang binibigyang depinisyon bilang pag bibigay ng serbisyo sa isang Diyos, sa maraming Diyos o kaya sa bagay na sinasamba nila at Diyos- Diyosan. Ang relihiyon ay kalimitang nakakaapekto sa ilang desisyon na binibigay ng ating pamahalaan at minsan rin naman ang nakakaapekto sa paniniwala ng mga tao sa estado. Ito ay may impluwensya sa ating mamayan dahil kadalasang nirerespeto ng mga tagapaniwala ang ideya na binibigay ng kanilang relihiyon , halimbawa nito ay maaring maipanalo ng isang relihiyon at isang kandidato na tumakbo o kaya pabagsakin, isa lamang ito sa mga epekto ng relihiyon. Katolisismo ang pinakamaraming ang relihiyon sa ating bansa kaya ang resulta nito ay maraming mga mamayang pilipino ay pinili ang demokratikong pamamahala sa ating pamahalaan.

                Ang konstitusyong pilipinas ay nag tatag ng batas na sumusuporta sa karapatan ng relihiyon. Ang tanong , totoo bang naiimplenta ito sa ating bansa at naipapasunod ng ating pamahalaan sa kanilang na sasakupan?

                Bilang isang bansang kristiyano, halos lahat ng eskwelahan ay mga catholic schools. Pero bakit tila ang ibang eskwelahan ay pinipilit ang kanilang mga estudyanteng umattend ng mass kahit hindi sila katoliko? Ayon sa 1987 Kontistusyon ng Pilipinas artikulo III Seksyon 5 “the right to practice one’s religion” at ang ganoong sistema ay navaviolate ang karapatang iyon. Kadalasang ginagamit na plataporma ng nga tumatakbong studeng council ang relihiyon. Sinasabi nila na maglalaan sila ng araw kung saan lahat ay kailangang umattend ng mass at pagsasama-samahin ang mga magkakarelihiyon. Kadalasan nilang rason ay para daw ma-develop ang spiritual being ng mga estudyante at guro. Meron ding ibang eskwelahan na hindi tumatanggap ng mga enrollees na hindi nila karelihiyon.

                Sa aking pananaw, maari pa rin madevelop ang ispiritwalidad ng isang tao kahit sa pamamagitan ng pagkakaroon ng personal na oras sa Panginoon. Ang karapatang ito ay hindi masyadong nabibigyang pansin ng mga ibang eskwelahan at tila ba sila’y manhid patungkol sa isyu na ito o wala silang alam ukol sa karapatang ito. Dapat ay bigyan ito ng kahalagahan hindi lamang ng mga eskwelahan pati na ang gobyerno. Dapat nating irespeto ang isang tao kahit ano pa man ang relihiyong kinabibilangan nila. Hindi dapat pinipilit ang mga estudyante o guro na hindi kabilang sa relihiyong pinapairal ng eskwelahan na umattend ng mga mass na idinaraos sa loob ng eskwelahan dahil dito nava-violate ang karapatan ng taong i-practice ang kanyang relihiyon at paniniwala. Bilang isang mamamayan, dapat ay meron tayong sapat na kaalaman sa karapatang ito at bigyang pansin ang mga isyung nakapaloob dito para maiwasan nating matapakan ang paniniwala at karapatan ng isang tao.